جراحی آب‌مروارید با و بدون برداشتن کپسول خلفی و ویترکتومی قدامی در کودکان 15-10 ساله

هدف: تعیین پیامدهای بینایی و عوارض جراحی آب‌مروارید با و بدون برداشتن کپسول خلفی و ویترکتومی قدامی در کودکان 15-10 ساله. روش پژوهش: هفده چشم از 12 کودک 15-10 ساله مبتلا به آب‌مروارید مادرزادی یا تکاملی، به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. برای گروه اول (8 چشم) لنزکتومی، کپسولوتومی خلفی، ویترکتومی قدامی و کارگذاری لنز داخل چشمی اتاق خلفی (PCIOL) و برای گروه دوم (9 چشم) لنزکتومی و کارگذاری PCIOL بدون برداشتن کپسول خلفی و ویترکتومی انجام شد. بیماران حداقل 6 ماه پی‌گیری شدند. IOL در همه موارد از جنس آکریلیک هیدروفوب بود. یافته‌ها: متوسط سن بیماران در زمان جراحی 5/1±3/12 سال (10 تا 15 سال) بود. بیماران به مدت 2/11±7/18 ماه (6 تا 36 ماه) پی‌گیری شدند. میانگین بهترین دید اصلاح‌شده (BCVA) قبل از جراحی در گروه ویترکتومی 4/0±0/1 لوگمار و در گروه غیرویترکتومی 5/0±8/0 لوگمار بود (5/0P=). میانگین BCVA بعد از جراحی در گروه ویترکتومی 1/0±1/0 لوگمار و در گروه غیرویترکتومی 4/0±2/0 لوگمار بود (3/0P=). کدورت کپسول خلفی در 3 چشم در گروه غیرویترکتومی مشاهده شد ولی با توجه به خفیف بودن کدورت محور بینایی، به کپسولوتومی با لیزر نیاز نشد. نتیجه‌گیری: اگرچه لنزکتومی همراه با کپسولوتومی خلفی و ویترکتومی قدامی در کودکان 15-10 ساله روشی امن می‌باشد ولی انجام آن به نظر ضروری نمی‌رسد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1386؛ دوره 13، شماره 1: 53-48.